Endülüs Emevileri Devleti 10. yüzyılda dünyanın üç büyük devleti arasına girmişti. III. Abdurrahman selefleri gibi emir unvanını kullanırken 929’da Halifeliğini ilan etmiş ve hilafet müessesesi Endülüs’te Emevi İdaresinin çöktüğü 1031 yılına dek sürmüştü. III. Abdurrahman hilafet geleneğini üstlenmeye sevk eden sebepler şunlardır:
1) Endülüs dışındaki İslam coğrafyasına egemen olduğu halde siyasette muktedir olamayan Abbasilerin durumuyla ilgilidir. Bağdat’taki Abbasi halifesi iç dış tehlikelere karşı İslam milletinin birliği ve dirliğini koruma görevini yerine getiremiyordu.
2) Şii Fatımiler ile mücadele. Sünni Afrika Müslümanlarının baskı altına alarak Şiileştirme politikaları güden Fatımiler karşılarında Endülüs Devleti’ni bulmuştur. Endülüs ile başa çıkamayacağını anlayan Fatımiler Kuzey Afrika’da tutunamayınca yönlerini Mısır’a çevirdiler.
3) Reconquista Hareketi. 718’den itibaren İberya’nın Katolik fanatik ve soylularınıb başlatıp sürdürdüğü Reconquista, Endülüs Emevilerini varlıklarını koruma noktasında olağanüstü bir gayrete sevk etmişti. Hilafeti sahiplenmek bu gayretin önemli bir parçası, hatta bir sonucuydu.