Hintlilere göre Kenevir Tanrı Vişnu’nun sırtında bulunan tüylerden meydana gelmiştir. Hint rahipleri bu bitkiye başarı ve mutluluk anlamına gelen ”Vijemia” ; doğuran, yaratan anlamına gelen ”Ananda” adını vermişlerdir.
göklere egemen olan Tanrı indra savaşçılarına tanrısal bir güç verebilmek için Hint kenevirinden yapılmış ”Soma” içkisini sunmuştur. ”Soma” havanda ezilen bitkinin mayalanmış olan özsuyudur. Tanrı’ya kurban edilecek olanı beslemek, sarhoş etmek ve güçlendirmek için kullanılmıştır.
Perslerin kutsal kitabı olan Zerdüşt’te kenevir bitkisinin insana mutluluk ve neşe verdiği, keder ve üzüntüyü dağıttığı yazar.
Herodot (M.Ö. 480 – 425) gerek Mezopotamya’da yaşayan Asur ve Sümerlilerin, gerek Aral ve Hazer bölgesinde yaşayan İskitlerin kenevir olduğunu düşündüğü bir bitkinin yapraklarını ateşe atarak çıkan dumandan sarhoş olduklarını yazmıştır. İskitler kenevir tohumlarını sıcak suya atıp havaya karışan buharı soluyarak neşelenirlermiş.
Farsçadan Arapçaya geçmiş olan kenevir karşılığı kullanılan ”Şah Tohumu (Şah Danaç) adı da bu bitkiye verilen önemi göstermektedir.