Alfred Wegener bir Alman meteoroloji uzmanıydı. Berlin, Heidelberg ve Innsbruck Üniversitelerinde okudu. 1910’da bir gün bir dünya haritasına bakarken, Afrika’nın batı kıyılarının bir bölümünün, Güney Amerika’nın doğu kıyılarını tamamlayan bir biçimde olduğu dikkatini çekti. Bundan ve fosil kanıtlardan yola çıkarak, iki kıtanın bir zamanlar Pangaea adını verdiği tek bir “süperkıta” halinde birbirine yapışık olduğunu ileri sürdü. Ardından Pangaea’nın kırıldığını ve kayarak birbirinden uzaklaşan parçaların bugünkü kıtaları meydana getirdiğini söyledi. Buna “Kıta Kayması Kuramı” denir.
Wegener’in fikirleri 1960’tan sonra yeni bir “levha tektoniği” Kuramı oluşturacak biçimde genişletildi. Bu kurama göre, Dünya’nın kabuğu tek parçadan oluşan bir kütle değildir; kıtaları taşıyan (“levha” denilen) dev parçalara ayrılmıştır. Kuram, eriyik haldeki kayaların levhaların arasından geçerek katı duruma geldiği Dünya’nın yüzeyine doğru itildiği, hiç son bulmayan bir süreci anlatmaktadır. Aynı şekilde, levhaların uç bölümleri yakınındaki levhaların altına kayar ve tekrar eriyik duruma geçer. Eğer bu olmaz ve iki levha birbirine çarparsa, çarpışma noktası boyunca depremler meydana gelir.