1905 yılında kurulur bu köy. Vatanları Kırım’ı terk etmek zorunda kalan Tatarlar, Polatlı bozkırında yeni bir yurt bulmuştur. İkinci yurtlarında bozkırın ortasında kendilerine bir hayat kurarlar. Aradan 16 yıl geçer. 1921, Ağustos ayı. Toydemir’in Tatarları yine göç etmek zorunda kalır. Bu kez Yunan işgalinden kaçmaktadırlar. Bir farkla. Artık gidebilecekleri bir başka yurt yoktur. Türk’ün son bağımsız yurdu burasıdır. Mehmetçiğin çelik bedeni, o yurdu korur, Toydemir’e siper olur. Böylece Gazi Toydemir yerinde kalır. İşgalin acıları, kayıpları telafi edilir. Ve bozkır yurtları, hem Kırım’ın, hem de Türkiye’nin bağımsızlık sembolünü taşımaya devam eder. Kırım’ı hür görene kadar, Toydemir’in şehitleri bu bayraklara bekçilik edecektir. “Tatar” sözcüğü, çeşitli zamanlarda değişik anlamlarda kullanılmıştır. Ruslar, yüzyıllar boyunca Rusya Avrupası’nda yaşayan Türk soylu Müslümanlar için, Batılı yazar ve araştırmacılar, Türkistan’da ve Karadeniz’in kuzeyinde yaşayan Türkler için, Osmanlılar ise, on altıncı yüzyıldan başlayarak Kuzey Türkleri için kullanmışlardır.
