Devletlerararası Vergi Hukuku
Devletlerarası vergi hukuku, iki ya da daha fazla devleti ilgilendiren vergi ve vergiden doğan ilişkileri düzenleyen ve bu amaçla devletlerarası hukuk ilkelerine göre yapılan vergi andlaşmaları hükümlerini inceleyen vergi hukuku dalı olarak tanımlanmaktadır. Devletlerarası vergi hukukunun temel konusunu, devletlerarası vergi ilişkileri ve bu ilişkileri düzenleyen vergi andlaşmaları oluşturmaktadır. Bir devletin devletlerarası vergi andlaşmaları yapmaksızın diğer devletlerle vergi ilişkilerini tek yanlı olarak, kendi vergi kanunlarıyla düzenlemesi de devletlerarası vergi hukukunun konusuna girmektedir. Devletler, ülke sınırları içinde vergilendirme yetkisini, Anayasanın belirlediği sınırlamalar çerçevesinde siyasî, iktisadi şartlar ve kamu maliyesinin gerekleri doğrultusunda serbestçe kullanabilmektedir. Ancak, bu yetkinin kullanılması, ülkelerarası mal-sermaye-hizmet/emek hareketleri nedeniyle kaçınılmaz olarak, devletlerarası vergileme anlaşmazlıklarının/uyuşmazlıklarının ortaya çıkmasına yol açmaktadır. Bu itibarla devletler vergilendirme yetkisinin sınırlarını bu açıdan dikkatle belirlemek zorunda kalmaktadır.
Devletler, günümüzde artan devletler ve milletler arası iktisadî ilikileri iki taraflı veya çok taraflı andlaşmalarla düzenlemekte ve geliştirmektedir. Bu andlaşmalarda vergi ilişkilerini düzenleyen hükümlere de yer verilmektedir. Örneğin, Havana’da 1948 yılında imzalanan Genel Ticaret ve Tarifeler Andlaşması (GATT) ve Roma’da 1957 yılında imzalanan Ortak Pazar Andlaşmasında vergilendirme yetkisi ile ilgili önemli hükümler yer almaktadır. Böylece devletlerarası vergi hukuku giderek gelişen bir hukuk dalı olarak karşımıza çıkmaktadır.