Yer kabuğunun oluşumuna katılan temel elementlerden birisidir. Özellikle diş ile kemiklerde yüksek yoğunlukta olmak üzere, tüm hayvansal doku ve organlarda bulunur. Hayvanlarda flor zehirlenmesi genellikle kronik nitelikte (florozis) gelişir. Florozis, özellikle flor ve alüminyum işletmelerinden yayılan toz ve buhar içerisindeki florürlerin çevredeki toprak, su ve bitkileri kirletmesi sonucunda, su ve toprağında normalin üzerinde flor bulunan yerlerdeki hayvanlarda sıklıkla görülür ve bu durum ciddi bir problem olarak değerlendirilir. Veteriner sağaltım ve toksikolojik yönden önem taşıyan flor bileşiklerinin başlıcaları sodyum florür, sodyum florosilikat, sodyum florosasetat ve florosetamid’dir. Bunlar içerisinde sodyum florür ve florosilikat en zehirlileridir. Hayvanlarda görülen flor zehirlenmesinin şiddeti, bileşiğin tipi ve çözünürlüğüne, alınan miktarına, maruz kalma süresine, hayvanın türü ve yaşına (genç hayvanlar daha duyarlıdır), vücuttan atılma hızına, beslenme şekline, soğuk, kuraklık, bireysel duyarlılık gibi çeşitli faktörlere bağlıdır. Flor güçlü yakıcı-dağlayıcı etkileri olan bir maddedir ve hayvanlarda florla akut ve kronik nitelikte zehirlenmeler oluşur. Kronik flor zehirlenmesi, florozis olarak da bilinir. Zehirlenme hallerinde, başlıca mide-bağırsak yangısı, kusma, karın sancısı, sürgün, sık işeme ve pisleme, kas güçsüzlüğü, tremorlar, çırpınmalar görülürken, daha şiddetli gelişen zehirlenme olaylarında ise şok, solunum ve kalp yetmezliğinden ölüm şekillenir.