Özellikleri yönünden kükürte benzeyen selenyum, toprakta organik ve inorganik bileşikleri halinde bulunur. Bazı bitkiler gelişmeleri için selenyuma gerek duyarlarken bazıları da topraktaki selenyumu yapılarında biriktirirler. İşte hayvanlar için selenyum zehirlenmesi yönünden esas tehlikeyi oluşturan da yapılarında selenyum biriktiren bu bitkilerdir. Selenyum vücuda genellikle ağız ve deri yoluyla alınır. Ağızdan alındıktan sonra sindirim kanalından kolay emilir ve tüm vücuda dağılır. Selenyum karaciğer, böbrek ve dalakta yüksek, beyin ve kaslarda düşük yoğunluklarda bulunur. Uzun süreyle düşük miktarlarda alınması halinde, kıl ve tırnaklarda da yüksek düzeylerde birikme eğilimindedir. Ayrıca selenyum plesantayı da geçer ve yavruda şekil bozukluklarına yol açar. Yine buna benzer şekilde kanatlılarda da yumurtaya geçer ve böylece embriyonun gelişmesi ve yumurtadan yavru çıkma oranını düşürür. Selenyum son derece zehirli bir maddedir; zehirliliği maruz kalma yoluna ve bileşiğin çözünme durumuna göre önemli ölçüde değişir. Bu bağlamda değerlendirildiğinde az çözünen veya çözünmeyen bileşikler daha az zehirlidir. Hayvanlarda selenyum ile akut, subakut (kör sendeleme) ve kronik (alkali hastalığı) tipte zehirlenmeler görülür.