Bir yazıda çok sık geçen isimler, yazar tarafından belli biçimlerde kısaltılabilir. Bunun dışında toplumun değişik kesimlerince çok kullanılan kısaltmalar da bulunmaktadır. Bu kısaltmalar değişik biçimlerde yapılabilmektedir. Eğer tek sözcük kısaltılacaksa bu durumda bazen büyük harf, bazen de küçük harf kullanılabilmektedir: N (Azot), Ü (üniversite), M (milâdî); m (metre), g (gram), l (litre) vb. Örneklerde (M ve m) görüldüğü gibi kısaltmanın büyük veya küçük harfle yapılması anlamı değiştirmektedir. Tek sözcüklük kısaltmalarda bazen sözcüğün ilk hecesi veya üç harfi; bazen de ilk iki veya üç ünsüzü kullanılır ve sonuna nokta konur: Prof. (profesör), Bul. (bulvar), Sok. (sokak), haz. (hazırlayan), nö. (nöbetçi), Dr. (doktor), kr. (kuruş), Hz. (hazret) vb.
Birden çok sözcükten oluşan ülke, devlet, eser, kurum, varlık, kişi, hastalık vb. adların kısaltması, bu sözcüklerin ilk harflerin bir araya getirilmesiyle oluşturulabilir. Noktalama işaretleri ünitesinde de belirtildiği gibi, bu şekilde tamamı büyük harflerden oluşan kısaltmalarda esasen nokta kullanılmaz. TBMM, AGİK, BM, OTDÜ, ASELSAN, DDY, THY, TDK vb. Ancak nadir de olsa T.C., T. gibi kısaltmalarda nokta işareti bulunmaktadır.
“Karışık Dilli Eserleri”i en iyi temsil eden dil yâdigârı, Behcetü’l-hadayık fi mev’izeti’l-hakayık’tır [BH]. (…) Behcetü’l-Hakayık’ta görülen başlıca ses ve yapılar şunlardır: – Sözbaşındaki b- > m- ikili şekilleri kullanılmıştır. BH’de m-’li şekiller baskındır. (Ali Akar, Türk Dili Tarihi) Tablo 3.1 Düzeltme İşaretinin Kullanılmasıyla İlgili Örnekler 6 Tablo 3.2 Nispet Eki, Belirtme (+İ) Hâli veya 3. Teklik Şahıs İyelik Ekinin Kullanımıyla İlgili Örnekler Kısaltma; bir sözcük, terim ya da özel adın içerdiği harflerden biri veya birkaçı ile kısa olarak belirtilmesi ve simgeleştirilmesidir