Kişisel temizliğin çok az olduğu İtalya’da Salgın hastalıklar sık sık görülmekteydi. Vebadan Sonra 1484 yazında Milano’yu salgın hastalık sarmıştı. Hatsalık hakkında müthiş bulaşıcı olduğu ve ayrım göstermeksizin nüfusu kırıp geçirdiği dışında hiçbir şey bilinmiyordu. Kent halkına göre bu, bilinmeyen bir suçtan ötürü şiddetli bir ilahi cezaydı. Kara veba gibi daha önceki salgınlardan öğrendikleri kadarıyla, yayılmasını yavaşlatacak az sayıda önlem vardı. Bunlar, kurbanların ayrı tutulması ve öldükten sonra, giysileriyle döşeklerinin yakılmasıydı. Bulaşıcılığına ilişkin bulanık da olsa bu bilince karşın, bazen cesetler kasaba meydanlarında günlerce üst üste yığılarak, çürümeye bırakılıyordu. Kişisel temizliğe o kadar az özen gösteriliyordu ki, Milano gibi nüfusun yoğun olduğu yerlerde hastalığın yayılmasını durduracak çok az şey yapılabiliyordu.
Leonardo, 1479’da Floransa’da yaşanan bir salgından sağ çıkmıştı. Ancak Milano’da çekilen acı çok daha beterdi. Salgın tam iki yıl boyunca sürerek on binin çok üstünde yurttaşın ölümüne neden olmuştu. Defterlerinde ölümün kötü kokusunu maskeleyecek parfümler ürettiğine ilişkin değinmeler bulunsa da, bunları salgınla ilk temasının olduğu Floransa’da geliştirmiş olabilir. Notlarından birinde “Ellerinizi biraz taze gülsuyuyula ovuşturun. Hoş kokacaktır.” diye yazmıştı. Ancak düşüncelerinde kesinlikle ciddiydi ve Milano’yu baştan itibaren salgına karşı güçsüz bırakan çoğu soruna elverişli çözümler getirdiğine inanıyordu. Bu düşünceler, kenti süprüntüden ve her gün yollara boşaltılarak kurtlanmaya bırakılan insan dışkısından arındıracak (bir su çarkları sistemi kullanan) otomatik bir sokak yıkayıcısını da içeriyordu.
Leonardo Da Vinci Vebadan Sonra sayfa 48. Mavi Çatı Yayınları