Çocuğunuz okuldan dönmüştür. Çantasını bir kenara bırakır bırakmaz yanınıza koşar. (Bu arada siz, gazete okuyorsunuz, televizyon seyrediyorsunuz, birisiyle sohbet ediyorsunuz, internette takılıyorsunuz ya da herhangi bir şeylerle meşgulsünüz.
-Anne, Baba! Bugün ne oldu biliyor musunuz?
-Bilin bakalım, Matematik dersinden kaç aldım?
-Bakın size ne göstereceğim.
-Bir sürprizim var, gibi sözler söyleyerek sizinle bir şeyleri paylaşmak ister.
Çocuğunuz, bunları söylerken siz hiç istifinizi bozmuyorsunuz.
-Ne oldu yine?
-Ya, öyle mi?
-Çok güzel!
-İyi yapmışsın.
-Haa!
-Hı, Hı…
deyip çocuğunuzu geçiştirmeye çalışıyorsun uz. Hatta okuduğunuz gazeteden başınızı kaldırmıyor,internetten veya televizyondan gözlerinizi alamıyorsunuz.
Beklediği ilgiyi görmeyen çocuğunuzda ise ya öfke ya hırçınlık ya da küskünlük baş gösteriyor. Kendinin ve sizinle paylaşacağı konunun önemsiz olduğunu düşünmeye başlıyor.
Oysa çocuğunuzun sizinle paylaşmak istediğini merak ederek elinizdeki telefonu bırakabilseniz, televizyondan gözünüzü ayırabilseniz… Çocuğunuzla iyi bir iletişim kurmak için sağlıklı bir adım atmış olursunuz. Kendisiyle abartmadan yerli yerinde ilgilendiğiniz çocuğunuz, bu ilginizi karşılıksız bırakmayacak, olumlu davranışlar sergileyerek sizi memnun edecektir.