1- Kardeşiyle boğuşup kendi hırsı ve mevkii için Türk kanı akıttı.
2- Dış düşmanlarla devlet aleyhine anlaşmalar yaptı. Mesela Karamanoğlu Kasım Bey’e Karaman Bey Beyliğini vaad etti. Şövalyelere de Adalar ve başka bazı yerleri verecekti. Bunlar hakkında anlaşmalar imzaladı.
3- Kardeşine daima ülkenin ikisi arasında bölünmesi önerisini yaptı. Böylece Devlet’in zayıflayacağını, küçüleceğini, anarşi olacağını hiç dikkate almadı
4- Avrupalıların Türkler ve Müslümanlar aleyhindeki amaçlarına alet oldu.
5- Devletin düşmanlarına sığındı, onlardan devlet aleyhine yardım istedi. Mısır Türklerine sığınmasını mazur görsek bile, Rodos Şövalyelerine gitmesi hıyanetin büyüğüdür.
6- Bayezid Cem’i bırakırlar, o da Türkiye’ye gelip olay çıkarır korkusuyla Şövalyelere büyük miktarlarda para verdi. Venedikliler ile Şövalyelere yararlı, bize zararlı anlaşmalar yaptı. Donanmamız boş yere oyalandı. Cinayet işlemeye kalkıştı. Cem bu kadar bilim sahibi ve zeki olmasına rağmen yabancıların imzasına güvenmek sersemliğini gösterdi. Oysa Papa bizzat Müslümanlarla yapılan anlaşmanın hükmü olmadığını ilan etmiş, Varna Savaşını başlatmıştı. O sırada Avrupa’da Makyavelliğin en revaçta olduğu dönem yaşanıyordu.
Cem, kendisini Avrupalılarm eline teslim ederek. Devlet’in pek çok fetihlerine engel olmuş bir uğursuzdur. Bütün o süre zarfında Devlet, felçli bir halde kaldı hiçbir teşebüs yapamadı. Kötülük yalnız devletine, milletine değildir. Aynı zamanda kendi şahsınadır. Gavurların elinde tutsaklık ve hapislik hayatı yaşamış onların elinde oyuncak olmuş. Bunların bütün azaplarını çekmiş, bir de sonunda yaptığı alçaklığın elemini de duymuştur. İçi sızlamıştır.
Rıza Nur Türk Tarihi Cilt 3-4 Sayfa 122