Japon bir bilge, tan ağrırken ağacın altında oturmuş bir şekilde meditasyon halindedir. Gözlerini kapatmış, ruhunu adeta esen rüzgara kaptırırcasına tazelemektedir. Bu ruh tazeleme işlemi sırasında bir adam Japon Bilgenin yanına gelir.
-Beni Öğrencin olarak kabul et.
Japon bilge bir parmağıyla yerdeki kumların üstünde düz bir çizgi çizer ve adama bakara şunu söyler.
-Düzelt!
Adam biraz düşünür ve avuçları ile çizginin yarısını siler. Japon bilge kafasını iki yana sallayarak olmadı der ve 1 sene sonra tekrar gel der. Aradan 1 sene geçer ve adam tekrar gelir. Japon Bilge yine bir çizgi çizer ve kısalt der, bu kez adam kolu ile çizginin yarısını kapatır ancak Japon Bilge yine olumsuz cevap verir 1 sene daha bekle der. Aradan yine 1 sene geçer ve Japon bilge aynı çizgiyi tekrar çizer. Adam ise bu sefer, nasıl olduğunu bilmiyorum öğretir misin der. Japon Bilge ise çizdiği çizginin yanına daha uzun bir çizgi çizer ve işte şimdi çizgi kısaldı der.
Bu hikaye, Japon kültüründe ilerlemenin yolunu gösteren sırlardan biridir. Düşmanlarla ve diğer insanlarla boğuşmana hiç gerek yok, çünkü olgunlaşıp ilerlemenle onlar kendiliğinden yenilgiye uğrarlar. Bu aynı zamanda uluslar üstü, fütürist bir bakış açısıdır. Düşmanın ilerlemesini ve gelişmesini engellemek yerine, onunla rekabet etmek gerekir. Kendinizi geliştirirseniz düşmanı da geçersiniz. Yoksa hep takip eden olursunuz takip edilen değil. Anca her seferinde işler bu şekilde yürümez. Gerektiğinde sıcak temasa geçip düşmanın daha fazla güçlenmesini engellemek için imha etmekte bir seçenektir. Akıllı devletler de zaten böyle yapar. Mesela Türkiye zamanında Rus Knezliklerinin yayılmasını engelleseydi, özellikle 2. Selim, 3. Murad, 1. Ahmed zamanlarında, günümüzde Rusya diye bir devlet olmaz veya olsa bile bu kadar güçlü olmazdı haliyle Türk dünyası da kan ağlamazdı.