1960’da Stalin’den sonra Sovyet Rusya önemli bir reform yaptı. Eski sistemde çiftçiler tarlarda çalışıyor ve sabit maaş alıyolardı. Fakat bu rekabetsiz üretim tarımsal alanda büyük gerilemelere neden oluyordu. Bu yüzden Sovyet Rusya zirai toprakların %5’ini çiftçinin ve halkın kendi tasarrufuna bıraktı, artık çiftçiler ve halk bu ufak alanda ne kadar üretim olursa, o kadar kar edeceklerdi. Bu olay çok ilginç bir sonuç verdi: Devletin elinde bulunan %95’lik tarım arazisi ile, çiftçi ve halkın elinde bulunan %5’lik tarım arazisindeki üretim miktarı eşit duruma gelmiş, ufakcık bir alanda inanılmaz yüksek bir üretim olmuştu
Bunun nedeni şuydu: Köylü arazi devletin olduğu ve yüksek üretim olsa da, az da aynı maaşı alacaklarını bildikleri için tarla ile ilgilenmiyor, tarlanın sorunları çiftçinin umrunda bile olmuyordu.
Ancak tarladan kar edebileceklerini fark eden çitfçiler, gece gündüz demeden tarla ile ilgilediler ve mahsüllerin tarlada yok olmasına izin vermediler. Bunun sonucunda da %95’lik devlet arazisinde olan üretim, %5’lik özel mülkte yapılır hale geldi.
Komünizm karıncalar için uygun bir sistem olabilir, ancak insanlar için öldürücü bir sistemdir. İnsan özü gereği rahat varken zor olanı seçmemeye, miskinleşmeye ve enerji harcamamaya programlıdır.
