Eski çağ insanları beslenme, barınma ve korunma gibi ihtiyaçlarından dolayı var oldukları günden itibaren bir arayış içinde olmuşlardır. Barınma amacıyla mağaraları kullanan insanlar, yıldırım düşmesi ve yanardağ kaynaklı doğal yangınlardan ateşi tanımışlar bu sayede yiyeceklerini pişirmeyi öğrenmişlerdir.
Topraktan yaptıkları çanak, çömlek ve testi gibi kap kacakları besinleri saklamak amacıyla kullanmışlardır. Ateşin maddeleri yaktığını ve erittiğini gören eski çağ insanları demir, bakır, kalay gibi metalleri eritip karıştırarak kullanmaya başlamışlar ve bunlardan yaptıkları av aletleriyle daha başarılı avlar gerçekleştirmişlerdir. Avladıkları hayvanların kürkleri ile vücutlarını örterek giyecek ihtiyaçlarını karşılamışlardır. Temel ihtiyaçlarını karşılayan eski çağ insanları dış görünüşlerine önem vermişler ve bu amaçla bitkisel ve madensel boyalarla yüzlerini ve giysilerini boyamışlardır. Mezopotamyalılar, Çinliler, Mısırlılar ve Yunanlılar çok eski çağlardan beri boyamayı ve boya yapmayı deri kabaklamayı, üzümden şarap yapmayı, sabun üretimi ve camkaplar yapmayı biliyorlardı. Yeşil boyayı malahit, siyah boyayı ise kurşun (II) sülfür kullanarak elde ettikleri sanılmaktadır. Ayrıca kıbrıs taşı (FeSO4) ile giysileri koyu mavi renge, şap kullanarak sarı renge boyamışlardır.
Eski çağ insanlarının deneme–yanılma yoluyla keşfettikleri maddelerden birisi de tuzdur. Tuz, o dönemde bir ticaret maddesi olmuş, altından daha değerli hale gelmiştir. Tuzu, besinleri uzun süre bozulmadan saklamak, bazı hastalıkları tedavi etmek, yiyecekleri tatlandırmak, temizlik işleri ve hayvanların beslenmesi gibi bir çok alanda kullanmışlardır. Mumyaları, su çekici olan bu tuzlarla sararak mumyaların uzun süre bozulmadan kalmasını sağladılar. Eski çağ insanları elde ettikleri ürünleri uzun süre bozulmadan saklayabilmek için tuz kullanmanın yanı sıra kükürt buharı ile ağartma, damıtma, ısıtma, mayalama, çözme, kavurma, süzme, kristallendirme gibi yöntemler kullanmışlardır. Kuru incir, kuru kayısı, kuru üzüm gibi yiyecekleri kükürt buharı ile sarartmışlardır. Damıtma yöntemi ile esans elde etmişlerdir. Hastalıktan korunma ve tedavi amacıyla da bitkiler kullanılmıştır. Nane, safran, maydanoz ve ısırgan otu bunlardan bazılarıdır. Bu bitkiler günümüzde de modern eczacılığın kullandığı ham maddelerin temelini oluşturur.