Çokbilmişlerle anlaşmak da güçtür. Çünkü onlar karşısındakini yeterince önemsemezler.
Çokbilmişler karşı fikirlere veya alternatif yaklaşımlara hoşgörüsüzdürler. Başkalarının fikirlerini önemsemezler. Onları bayağı ve değersiz bulurlar. Oysa gerektiğinde, ”Bilmiyorum, araştırayım” diyebilmek bilgece bir tavırdır. Böyle bir tavır iletişimde harikalar yaratır.
Bir gün Nasreddin Hocanın yaşadığı kasabaya çokbilmiş bir softa gelir. Kasabanın en bilgili adamını sorar. Kasabalılar da Hocayı işaret ederler. Softa, Nasrettin Hocayı bulur. Bilgiç bir tavırla,
”Hoca Efendi size 40 sorum var. İstersen bunları sırasıyla sorayım, tek tek cevapla; istersen kırkını birden sorayım, hepsini birlikte cevapla der.
Hoca sakin bir şekilde,
”Sen sorularının hepsini sor bakayım.”
Çokbilmiş softa kibirli bir edayla soruların hepsini sıralayıverir.
Soruları dikkatle dinleyen Hoca, biraz düşünüp derin bir nefes aldıktan sonra,
”Sorularının hiçbirinin cevabını bilmiyorum.” der.
Böylece Hoca, çokbilmiş softaya haddini bildirerek unutamayacağı bir ders verir.
Çokbilmişlere karşı sabırlı ve esnek olmalıyız. Bunların başkalarını dinlemeye tahammülü olmadığı için kısa ve öz konuşmalıyız.
Bunlar sadece kendilerinden bir şey öğrenmek istediğiniz kanısına varırlarsa, sizinle yakınlaşırlar.