16. Yüzyılda dünyanın mali bakımdan en güçlü devleti Osmanlı Devleti idi. Çünkü ticaret, liman ve gümrük vergileri kaynaklı savaşlarda elde edilen ganimetler önemli gelir kaynaklarıydı. Bu yüzyılda Avrupalılarda zenginlik anlayışı, toprak sahibi olmak isteğinden değerli madenlere sahip olma isteğine dönüştü. Bu istek burjuvaziyi ortaya çıkardı. Avrupa toplumlarında bağımsız devletler arası rekabet doğmuştu. Bu zengin olma hedefinden ötürü Avrupalı devletler, dünya ticaret yolları dışında yeni yollar aramışlar idi. Böylece bir dizi coğrafi keşifler yapılmaya başlandı. Avrupalı kaşifler, deniz yollarına önem verdiler. Bu şekilde gemi yapım tekniğinde gelişmeler sağlandı. Modern araçlar sayesinde ticaretin hızı artmıştı. Osmanlı İmparatorluğu Coğrafya açısından Sömürge Devletleri kadar şanslı değildi. Örneğin İngiltere gibi devletler -Avrupa Ülkeleri- coğrafi keşiflerden sonra ekonomik açıdan güçlenmiş, özellikle denizaşırı ülkelere yerleşip Sömürge olarak toprak ele geçirdiklerinden ticareti de geliştirmişlerdi. Batı Avrupa ülkeleri açık denizlere doğru yol aldılar. Doğal olarak Anadolu ve Rusya ile olan ticari bağlar çöküşe uğradı. Bu, zaten coğrafi konumundan ötürü çok da şanslı olmayan Osmanlı’nın daha da durgunlaşmasına neden oldu. Osmanlı’nın Avrupa’daki tarım pazarları önemini yitirdi. Osmanlı Avrupa ülkelerine göre bu gelişmelerin dışında kaldığından ve zaten ekonomisi Tarıma yani toprağa dayandığından, resmen temelden sarsıldı ve ilerleyemez oldu. Osmanlı’nın gerilemesi ve zamanla çökmesinin sebepleri arasında yukarıdaki sebeplerden ötürü tam bir iç-içelik durumu söz konusu. Siyasi, askeri, bilimsel, sosyal, idari durumlarda gelişmelerin olmaması veya bozulmalar olması birbirlerine sebep teşkil etti.