Yer Sincabı, yiyecek biriktirmeye ilişkin her şeyi bilir. Kış boyunca hiç uykuya yatmaz ve depoladığı yiyecekler yardımıyla yaşamanı sürdürür. Cep Sincaplarına bu ad, ağızlarının her iki yanında bulunan cepler nedeniyle verilmiştir ki, bunlar yuvalarına fazladan yiyecek taşımalarına yardımcı olur. Hemen tüm yaşamlarını, yerin altına kazdıkları karmaşık tünellerde geçirirler. Görme güçleri çok azdır. Bir saldırganla karşı karşıya kaldığında, ileri giderken olduğu kadar, geri geri de hızla koşabilir, bunu yaparken de geçitlerdeki açıklıkları hissedebilmek için kuyruğunu bir anten gibi kullanır. Hem bizim hem de onlar açısından şu talihsiz bir durumdur ki, bizim yetiştirmekten hoşlandığımız bitkileri onlar da toplamaktan hoşlanır. Bahçesi olan birçok insan, sincabın akrabası olan bu yaramazları, bahçelerin altında tüneller açtıkları için korkunç birer baş belası olarak görür, çünkü çok sayıdaki bitkiyi yerin altındaki yuvalarına çeker çeker dururlar. Zamanının çoğunda hangisini kendisinin sakladığını anlayamayan Sincabın tersine, Yer Sincabı iyi bir toplayıcıdır. İlerisi için bir şey saklamaya çalışıyorsanız, bu çalışkan canlıyla iletişime geçebilir ve ondan size bunu öğretmesini isteyebilirsiniz. Yer Sincabı size kendini gösterdiyse, hayatınızın neresinde geleceğe yönelik hazırlık yapmanız gerektiğini görün. Öte yandan O, varlığını bahçenizde size hissettiriyor ve sizin toplamaya niyetlendiğiniz şeylerden kendine paylar ayırıyorsa, yaratmaya çalıştığınız bir şeyi gerçekte bozup bozmadığınıza bakmak uygun olacaktır. Nasıl olur da gerekli özeni göstermez ve uygun önlemleri almazsınız? Ortaya çıkan sorunlarınız için Yer Sincabını suçlamak kolay, ama hayatınızın hangi alanlarında birilerini veya bir şeyleri suçlamıyorsunuz ki, aslında şöyle bir dönüp de kendinize bakmanız gerekirken?
Sincaplar
Sincaplar yaklaşık olarak 20 ons (ounce) ağırlığındadırlar (1 ounce = 28,35 gr. ç.n.). 8-9 inç uzunluğundaki gür kuyrukları, ağaçtan düşerlerse yavaşlamalarına yardım eder. Yüzlerce feet yüksekten düşmelerine karşın hiç zarar görmezler. Yemek listelerindeki her çeşit çerezi yedikleri gibi, bunun onbinden fazlasını da Kış için saklarlar. Ama bunları nerede sakladıklarını unutur ve ancak koklayarak bulurlar. Bu yüzden büyüyüp ağaç olacak bir dolu fındık fıstık ve tohum bırakırlar arkalarında. Kış uykusuna yatmamakla birlikte, en soğuk günler boyunca uyuyabilirler. Ağaç gövdeleri arasında birbirlerini kovalayarak bir çeşit saklambaç oynarlar ki, bunun tahminen egzersiz olduğu düşünülmektedir. Bundan başka, çam kozalaklarını da birbirlerine ileri geri itekleyerek oyun oynadıkları da görülmüştür. Sincaplar, güven duygusunun niteliğinin nesneleşmiş halidir. New York’ta yaşadığım yerde birçok Sincap vardı, bahçe içindeki ağaçlarda insanların arasında yaşarlardı. İnsanlardan ve hayvanlardan pek de korkmayan bu sincapçıklar, elinizden fıstık yerdi. Benim bildiğim başka hiçbir hayvan insanlara karşı bu cana yakın davranmaz. Sincaplar, savunmalarımızı ve güvenimizi nasıl göz ardı ettiğimize ilişkin bize ders verirler. İnsanoğlunun zalimliğine tanık olduğum bir olaydan sonra, Sincapları elimden beslemeye son verip, öbür insanları da buna yönlendirmiştim. O da şöyle oldu ki, bir gün arkadaşlarının yanındaki bir genç, elinde son derece kaba bir eldiven ve onun içinde tuttuğu bir fıstıkla bir Sincabı çağırmaya başladı. Sincap ona yaklaşır yaklaşmaz, hayvanı kapıp, arkadaşlarından birinin tuttuğu bir çantanın içine kaşla göz arasında tıkıştırıverdi. Arkalarından bağırdım ama Sincapla birlikte kim bilir hangi bilinmeze doğru sırra kadem bastılar. Güvenilir bir mizaca sahip olmak güzel bir şey ama ayrım gözetmenin değeri de önemsenmelidir.