Schopenhauer bir dâhiydi. Bunun pekala farkındaydı ve bunu okuyucu için biraz da utanç verici bir açık sözlülükle dile getiriyordu. Mütevazı değildi. “Mütevazılık, hain kıskançlıklarla dolu bir dünyada meziyetleri ve sundukları hizmetleri olmayan kişilerden kendi meziyetlerimiz ve sunduğumuz hizmetler için af dilemek amacıyla kullanılan yalancı alçakgönüllülükten başka nedir ki?.. Mütevazılık erdemi, reziller için rahat bir icattan başka bir şey değildir ve herkes sanki rezillerden başka bir şey yokmuş gibi kendinden bu şekilde bahseder.”
Hans Joachim Störig, Dünya Felsefe Tarihi, Say, s.
