Işık tayfı, yakından incelenirse, onun yalnızca birtakım farklı dalga boylarından ışık içermediği, bunların dışında, bir dizi çizgiden de oluştuğu görülür. Gökbilimciler yıldızlardan gelen ışığı incelediklerinde, söz konusu dalga boylarının ve çizgilerin tayfın kızıl ucuna doğru yaklaştığını gördüler. Buna “kızıla kayma” denir. Bunun nedeni, bir ışık kaynağının gözlemciden uzaklaştığında, dalga boyunun artmasıdır. Işık kaynağının uzaklaşma hızı arttıkça, kızıla kayma da artar. Hubble, kızıla kaymanın olabilmesi için, yıldızların bizden uzaklaşmaları gerektiğini farketti. Ayrıca Gökadalar zatufladıkça kızıla kaymanın artışı da dikkatini çekti. Bu gökadaların uzaklığı arttıkça, daha hızlı hareket ettiklerini gösteriyordu. 1929’da, gökadaların hızını ve Dünya’dan uzaklıklarını hesaplamak için kızıla kayma derecesini ölçebilecek bir duruma geldi. Hızın uzaklıkla orantılı olarak arttığını buldu. Bu, Hubble Yasası olarak bilinir. Çalışmaları, evrenin genişlediğinin ilk kanıtlarını verdi. Bu, Büyük Patlama Kuramının açıklamasıdır. Bundan başka, gökbilimciler, gökadaların dışa doğru hareket etme hızlarını ölçebilseler, evrenin ne zaman doğduğunu da hesaplayabilirler. Bugün, bunun altı ile onbeş milyon yıl arası bir zaman önce olduğuna inanıyorlar.