Mekke’den Medine’ye hicret eden Müslümanlar, hem Mekke hasretini gidermek hem de Kâbe’yi tavaf ederek ibadetlerini yapmak istemişlerdir. Hz. Peygamber’in de onayı ile Müslümanlar yola çıkmış ve Mekke’ye 17 km mesafede bulunan Hudeybiye mevkinde Müslümanlar konaklamışlardır. Müşrikler ise Müslümanların Mekke’ye girmesini engellemek için kendi aralarında sözleşip tedbirler aldılar. Hz. Muhammed gelmekten yana maksatlarını bildirmek için Hz. Osman’ı elçi olarak göndermiş fakat Hz. Osman, Mekke’de esir edilmiştir. Bunun üzerine Hz. Peygamber, yanındaki sahabelerden Mekkelilere karşı koymak ve Hz. Osman’ı kurtarmak için savaşın eşiğine gelince durumun ciddiyetini anlayan Mekkeliler gönderdikleri bir elçi vasıtası ile Hudeybiye Antlaşması’nı yapmışlardır. Bu antlaşmaya göre Müslümanlar, o yıl Mekke’ye giremeyecek ve umre yapamayacaktı. Mekkeli biri Hz. Muhammed’in yanına sığınırsa velisinin isteği üzerine geri verilecek fakat bir Müslüman kaçarak Mekke’ye sığınırsa geri verilmeyecekti. Antlaşma her ne kadar Müslümanların aleyhine olmuş gibi görülse de sonraki dönemlerde bunun böyle olmadığı ortaya çıkmıştır. Hudeybiye Antlaşması ile Kureyş ittifakı parçalanmış, barış ortamında İslam’ın yayılması hızlanmış, müşriklerin önde gelenlerinden Amr b. As ve Halid b. Velid Müslüman olarak İslam ordusunun saflarına geçmiştir. Mekkeliler, Hudeybiye Antlaşması ile Müslümanların hukuki varlığını resmen tanımıştır.