X. yüzyılın başında Oğuz Devleti’ni Yabgu unvanı taşıyan bir hükümdar idare etmekteydi. Selçuklu ailesinin atası olan Dukak Bey Oğuz Devleti’nde kuvvetli bir askerî ve siyasi konuma sahipti. Onun ölümüyle oğlu Selçuk üstün vasıfları ile dikkati çekmiş ve Yabgu tarafından genç yaşta Subaşı (ordu komutanı) olarak tayin edilmiştir. Oğuz Yabgu Devleti’nde subaşı olan Selçuk Bey, yabgu ile anlaşmazlığa düşünce kendine bağlı kişilerle birlikte Cend şehrine gelmiştir. Burada Selçuk Bey, boyu ile birlikte bir takım din adamlarını da karşısına alıp kurultay düzenlemiştir. Düzenlenen Kurultayda İslamiyet, Yahudilik ve Hristiyanlık ele alınmış. Hangi dinin seçilmesi gerektiği tartışılmıştır. Çünkü o zamanlar dinler arasında bir savaş vardı ve Selçuklular da o savaşın tam arasındaydı. Bir tarafta Arapların dini İslam, diğer tarafta Avrupalıların dini Hristiyanlık ve diğer tarafta Yahudilerin dini Musevilik. Kurultaydan çıkan sonuç ile Selçuklular Arapların dinini kabul ederek İslamiyet’e geçmiştir.
Yabgu’nun Cend’deki Müslümanlardan aldığı yıllık verginin ödenmesine “kâfirlere haraç vermeyeceğini” söyleyerek engel olmuş ve vergi almaya gelen memurları kovmuştur. Yabgu tarafından gönderilen kuvvetlerle çarpışan Selçuk Bey Cend’de müstakil bir beylik kurmuş; Samanoğulları, Karahanlılar, Gazneliler gibi üç güçlü Müslüman devlet arasında kalmıştır. Selçuk Bey, Horasan bölgesinde kendisine katılan ve sayıları günden güne artan Türkmenlere yurt bulamaması ve mevcut devletlerin onun güçlenmesinden endişe duyması nedeniyle bölgede oldukça zorlanmıştır. 1007’de Cend şehrinde ölen Selçuk Bey’in Mikâil, Arslan, Yusuf ve Musa adlarında dört oğlu vardı. Mikâil daha babasının sağlığında bir savaş sırasında ölmüş, onun evlatları Çağrı ve Tuğrul Beyler, dedeleri Selçuk tarafından yetiştirilmiştir. Selçuk Bey’in ölümünden sonra oğlu Arslan Yabgu ailenin başına geçmiştir. Arslan Yabgu’nun Gazneli Mahmut tarafından esir edilerek Kalincar Kalesi’ne hapsedilmesinden sonra Tuğrul ve Çağrı Beyler aşirete kumanda etmeye başlamışlardır.