Elleri Açıp Dua Etmenin ve Amin Kelimesinin Kökeni
M.Ö 7. Yüzyılın başlarında yaşayan Asur Kralı 2. Sargon, savaşa gitmeden önce Ay Tanrısı Sin’e el açıp dua eder ve dua sonunda elini yüzüne sürerdi. İşte bu el açmanın nedeni ay ışığını eline doldurarak ışığın içinde olduğu düşünülen koruyucu ve kutsayıcı güçleri avuçlarında toplayarak yüzüne sürüp vücuduna aktarmaktı. Tüm enerjiyi vücuduna aktaran Sargon, bu sayede çok güçlü olacağına ve Tanrısının onu koruyacağına inanıyordu. Günümüzde de ay kültü dinlere de yansımış ve halen uygulanmaktadır ama kimse bunun detaylarını bilmemektedir. Camilerde kullanılan ay şeklinde ki alemler de bu kültün devamıdır… İslamiyet’deki Dua etme metodu İkinci Sargon’dan kalmadır. Yine aynı şekilde İslam dininde dua ettikten sonraki amin sözcüğü de Mısır Kralı Amon’dan gelmektir. Amin, karısı Mut ve oğulları Khensu Theban kabilesinin kutsal insanlarıydı. Isa’dan önce 1550-1070 yıllarında Thebesin Mısırın başkenti olduğu dönemde Amon (ya da Amin)’un önemi Mısırda gittikçe arttı ve sonunda Amin, Adı dini törenlerde yüksek sesle söylenen Mısırın baş Tanrısı veya “ tanrıların kralı” oldu. İsmi de Âmin Ra ya da Amon Ra olarak değişti. Yahudilerin o bölgede köle olarak yaşadığı ve 400 yıl sürdüğü tahmin edilen dönemde Âmin kelimesinin önce Yahudi diline, oradan da Hristiyanların ve Müslümanların (Arapların) diline girdi. Kelime Kur’anda yer almaz ve İslama girişinin Muhammed’in ölümünden 2-3 asır sonra yazılmış olan hadis kitapları ile gerçekleştiği ifade edilmektedir.