“Dinozorları yok eden meteor en ölümcül açıyla çarpmış. ” – Mindy Weisberger
Yeni bir araştırma, Dünya’ya çarparak Dinozorları yok eden göktaşının olabilecek en kötü açıyla çarptığını ileri sürüyor. Bu kadar büyük ve hızlı bir göktaşı Dünya’ya ne şekilde çarparsa çarpsın felakete yol açar ama bu göktaşı gezegenimize dik bir açıyla çarparak, mümkün olan en ölümcül sonucu doğurmuş. Daha dar bir açıyla çarpsaydı daha az gaz ve toz yayılmasına sebep olabilirdi. Bilim insanları, göktaşının Dünya ‘ya yaklaştığı yolu modelleyerek olayı baştan sona izlemek için 3B simülasyonlar tasarladı. Göktaşı kuzeydoğudan hedefine yaklaştı ve yaklaşık 60 derece açıyla yeryüzüne çarptı.
Bu çarpışma yaklaşık 66 milyon yıl önce yaşandı ve Mezozoik Zaman’ ın sonunu getirdi. Bu olay küresel iklim değişikliğini tetikledi ve kitlesel bir yok oluş olayına yol açtı. Tüm dinozorlar da dahil olmak üzere Dünya’daki canlıların %75’i öldü. Bu çarpışmanın izleri, Meksika’daki Yucatan Yarımadası’nın altında bulunan Chicxulub Krateri’ nde görülebiliyor. Burası yaklaşık 200 kilometre genişliğinde devasa bir dairesel havza. Araştırmacılar simülasyonlarında çapı yaklaşık 17 kilometre, hızı saatte 43.200 kilometre ve yoğunluğu 2.630 kilogram/metreküp olan bir asteroit modellediler. Ayrıca asteroidin çarpma yönünü ve açısını görselleştirmek için kraterin 30 kilometre altındaki asimetrik yapıları incelediler. Daha önce kraterin çarpma anındaki görünüşünü modelleyem başka çalışmalar yapılmış olsa da çarpmanın sonraki aşamalarında kraterin değişimi ve son halini alması derin yapısal verilerle ilk defa modellendi. Bilim insanları bu oluşumdan geriye doğru giderek asteroidin Dünya’ya yaklaştığı anlara ilişkin daha net bilgiler edindi.
Başka çarpma açılarıyla karşılaştırıldığında bu çarpma, gezegenimiz için “en kötü durum senaryosunu” gerçek kılıyor. Modellere göre, yaşanan çarpma, başka çarpma açıklarına kıyasla atmosfere üç kata kadar daha fazla sülfür ve karbondioksit püskürtüyor.
Çalışmanın baş yazarı Gareth Collins şu açıklamayı yaptı: “Bu dik açı, çarpışmanın ölümcüllük düzeyini gösteren en kötü ihtimaller arasındaydı. Üst atmosfere daha fazla miktarda tehlikeli enkaz ulaşmasına ve enkazın daha fazla yayılmasına sebep oldu. Nükleer kışa yol açan da buydu.”
Kaynak: How It Works, Sayfa 14