Kurnaz insanlar diğerlerini kandırıp hak yemeyi uyanık zannederler. İnsanları aptal yerine koyup kendi çıkarları için kullanmaya çalışırlar.
Bir gün Nasreddin Hoca, bir çocuğun sokakta bulduğu bir altın lirayla oynadığını görür. Hemen çocuğa seslenir:
”Evlat, ben sana bir akçe vereyim, sen de o sarı lirayı bana ver.”
Çocuk gülerek,
”Ben bir akçe falan istemem. Ama sen eşek gibi anırırsan, bunu sana veririm.” der.
Hoca sevinerek hemen eşek gibi anırmaya başlar.
Çocuk kocaman adamın eşek gibi anırmasına kıkır kıkır gülerek kahkahayı basıverir.
Hoca daha fazla sabredemeyerek sarı lirayı isteyince çocuk,
”Senin gibi kurnaz geçinen ahmak biri ile, elimdekinin altın lira olduğunu bilir de, benim gibi uyanık bir çocuk bunu bilmez mi?” diyerek Hocaya unutamayacağı bir ders verir.
Kurnazlık, insan ilişkilerinde çoğu kere geri teper.