Aristo, cismi hareket ettiren kuvvet ortadan kalktığında cismin hareketini sürdürmesini sağlayan şeyin hava olduğunu, havanın direnme ve cismi taşıma gibi iki etkisinin olduğunu iddia etmekteydi. 11. yüzyılda yaşamış olan İbn-i Sina (Resim 3.20), Ariston’un hareket hakkındaki görüşlerini eleştirmiş ve eylemsizlik kavramına temel oluşturan görüşler ileri sürmüştür. İbn-i Sina hareketin sürmesinin nedenini araştırmış ve havanın etkisinin cismin hareketini devam ettirmeye ve cismi taşımaya yetmeyeceğini göstermiştir. Hareketin devam etmesinin nedenini “kasr-ı meyil” yani cisme kazandırılmış hareket etme isteği olduğu sonucuna varmıştır. İbn-i Sina’nın bu çalışmaları Batı dillerine çevrilmiş ve mekaniğe temel oluşturmuştur. Ayrıca hareket etme isteği bir defa kazanıldığında cismin durması için bir sebep olmazsa devam ettiğini belirtmiş ve Newton’un eylemsizlik prensibini Newton’dan yüzyıllar önce ortaya koymuştur
