Antik Yunan Toplumunda Evlilik
Antik Yunanistan’da Kadınlar Erkek egemenliği altında yaşardı. Kadınların oy kullanması ve devlet işlerine karışması yasaktı. Kadınlar şeytanın birer yansıması olarak görülürdü. Tanrı’nın kadını eksik yarattıklarına inanırlardı. Evlenmeden önce babalarının vesayetinde olan kadınlar, evlendiklerinde kocalarının yasal vesayetine girerlerdi. Evlikler erkekler tarafından belirlenirdi. Kadının vasisi yani babası, o öldüyse amcası ya da erkek kardeşi genellikle onu muhtemelen henüz beş yaşlarındayken akraba olmayan başka bir adamın oğluyla nişanlardı. Nişan, şahitlerin huzurunda gerçekleştirilen önemli bir toplumsal olaydı. Nişanda, hami evliliğin başlıca amacını ifade eden şu sözcükleri tekrarlardı:
”Bu kadını size ona meşru çocuklar ekilmesi [doğurması] için veriyorum” (Lucian, Timon, 17).
Evlilik geleneksel olarak kız, on yaşına bastığı ilk günlerde gerçekleştirilirdi ve damat gelinden on ya da on beş yaş daha büyük olurdu. Hesiodos bir erkeğe “30 yaşından ne daha genç ne de daha yaşlıyken” (İşler ve Günler, 697-705) ergen, 15 yaşında bir bakireyle evlenmesini tavsiye etmiştir. Meşru bir evlilik gelinin yaşamak üzere kocasının evine gitmesiyle tamamlanırdı.