Sanatsal Yetenek: Erkeğe Özgü Bir Koz Mu?
Sanatsal ve edebi üretimin insanın üstün zekâsını teyit eden bir şey olduğu öne sürülegelmiştir. Zekâ kendi başına bireyin hayatta kalma şansını yükselten bir niteliktir ve bunu da bireyi tüm yeni durumlara ayak uydurabilmesini sağlayan tepkiler verme yetisiyle donatarak yapar. Bu nitelik hem erkekler hem de kadınlar için yararlıdır. Bütün akademik zekâ testleri ve sonuçları da şunu göstermekte: Kadınlar da en az erkekler kadar zekidir. Öyleyse neden kadınlar sanatsal üretimde erkeklerden daha az yer alıyorlar? Tarihsel ve kültürel faktörlerin yanı sıra bu farklılığı kısmen açıklayabilecek biyolojik faktörler de var mıdır? Zekâyı göstermenin bir yolu olarak sanatsal üretim bir bireyin partner seçimindeki şansını artırmak için gerçekleştirilir. Zaten nadir bir varlığı –ovül– ve hamile kalmak için somut imkânları sağladıkları için kadınların güçlü bir pozisyonda oldukları düşünülebilir: Seçilmek için doğurganlığının işaretleri (örneğin, gençlik) aracılığıyla reprodüktif gücünü sergilemesi yeterlidir. Buna karşılık, erkekler hiç de nadir olmayan bir şey sunarlar; sürekli ve bol spermatozoit ürettiklerinden, arzu ettikleri kadına kendilerini fark ettirebilmek için çok daha fazla çaba harcamak zorundadırlar. Zekâ çevrelerine uyum sağlamak ve günlük yaşamın zorluklarına karşı koyabilmek amacıyla hem kadınlar hem de erkekler için yararlıdır. Buna karşılık, kültür terimi altında toplanmış bütün zekâ göstergeleri ayak uydurmayı sağlayan bir role sahip değildir, ancak zekâyı gösteren bir işaret rolü üstlenmektedirler: Kültürel üretim “entelektüel bir tavus kuşu kuyruğu”ndan başka bir şey değildir.